ÇOCUKLAR

Ah şu çocuklar! Hayatın nasıl olduğuna, olacağına dair o kadar çok hikâyeleri var ki...Her şeyden önce hayalleri var; yetmez mi? Hayal edebiliyorlar. Küçük şeylerden mutlu olabiliyorlar. Korkusuz olabiliyorlar. Mutlak sevgi ile dolular yani. Yaşadıkları, öğretilenler bu yollarında irili ufaklı duvarlar dikmediği sürece bu duygularla dolular. İşin ilginç tarafı, uygun dille anlatırsan o duvarları bir anda umursamaz olabiliyorlar; fıtratlarındaki özgürlük ve kabuklaşmamış sağduyuları ile. Hoş, her ne kadar zor olsa da bunu onların mihmandarlarına da anlatabilmek lazım.
Gıdıklanmayı çok seviyorlar bir kere. Yani gülmeyi, gülebilmeyi, dokun(ul)mayı, dokunabilmeyi hayatlarının merkezi haline getirebiliyorlar an 'da kalmayı en çok becerebilen bu şapşallar. Hani dünyayı maddeten bir tarafına koy, diğer tarafına da kana kana gülebilmeyi; en şımarık olanı bile böylesi gülebilmeyi özgürce seçecektir. O an seç(e)mese bile böylesi keyif alan bir başka çocuğu gördüğünde mutlaka keyif dalgasında olmayı onulmaz bir istekle arzulayacaktır.

(Birlikte) resim yapmayı seviyorlar bir de. Tek başına resim yapmak keyif verse de eşzamanlı olarak ister aynı kağıda isterse farklısına; paylaşma enerjisiyle resim yaptıklarındaki mimikleri psikolojiye giriş dersi gibi. Resim yapma isteğinin büyüdükçe kaybolması, hayal gücünün katı dünya gerçeklerine! yenilmesini sembolize ediyor zannımca. 'Resimde doğru olmaz' ın yerini/yerine 'eğri olmuş, yamuk olmuş, yanlış olmuş' tepkileri ve 'daha' denen şeytanın ayak izi kıvamındaki kıyas girdikçe bu yetenek kaybolacak ne yazık ki...

Saklambacı/saklama oyunlarını seviyorlar bir de haylice. Daha çok saklanmayı seviyorlar aslında. Beceremeseler de bu minicik yaşlarında sakla(n)mayı; hoşgörün ölçüsünde eğlenceli oluyor an'lar. Zaten onlar bu konuda mahir oldukça büyüye büyüye; ne kendileri eskisi gibi zevk alıyorlar ne de oyun eşlerine veriyorlar.
 
Tüm bunlardan sonra bir çocukla keyif yaşarken; haylisi onun olmasından rahatsız olmadan, annesinin/babasının çoklukla teşekkür dolu "sana verelim istersen" cinası ile karşılaştığında "gerek yok ki, tüm çocuklar benim bu şekilde zaten" der ve hayata gülmeye devam edersin.

Sevgiyle 19


✅ Bu içerik Kişisel Blog – Hayatı (G)özlemek tarafından hazırlanmıştır. Kullanmak ve/veya kopyalamak isterseniz serbestsiniz. Helaldir yani 😉👌